ریشهی این نام از «زهر» بمعنای روشنی و صفا و درخشندگی گرفته شده است.
در حدیث است که امام عسکری (علیه السلام) فرمود:
اینکه فاطمه (علیه السلام) را از زهرا نامیدند به آن جهت بود که هر روز سه بار آن بانوی بزرگوار برای علی (علیه السلام) میدرخشید.
در حدیث دیگری از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمود:
علت آن که آن حضرت را زهرا نامیدند آن است که به او قبهای از یاقوت سرخ در بهشت مرحمت خواهد شد که اهل بهشت آن قبه را به واسطهی ارتفاع و عظمتی که دارد مانند ستارهای درخشان که در آسمان است خواهند دید و به یکدیگر میگویند: این قبهی «زهرا»- یعنی درخشنده- از آن فاطمه (علیه السلام) است.
در روایت دیگری است که از آن حضرت سوال شد:
چرا فاطمه را زهرا نامیدند؟
فرمود: زیرا فاطمه چنان بود که چون در محراب (برای عبادت) میایستاد نوری از او برای اهل آسمان درخشش میکرد همان طور که ستارگان برای اهل زمین درخشش دارند.
در تفسیر آیهی شریفه نور نیز روایاتی آمده که «مشکاه» تفسیر به حضرت زهرا (علیه السلام) شده و مناسب با این روایات است. والله اعلم.
