همه اهل دنیا

در عذابی اند که چیزی به دست آورند

اما باید به فکر مرگ، حساب، کتاب و خدا بود.

آنجا که چیزی جز خدا نیست، عذابی نیست.

All people are in trouble to reach and get something

instead we have to worry about death, reckon      

and think only about God

where ever there is nothing but God, no torment exists

سلطان ز سر تخت شهی کرد تنزل  

    آن کس که ز فقر و ز غِنی هست منزه

با آن که جز او هیچ شهی نیست گدا شد  

     در کسوت فقر از پی اظهار غِنی شد

خود خدا، سبب شد تا او را بشناسیم.

فضایل علی بن ابی طالب خیلی زیاذ است.

اگر یک قطار شتر که همه حامل کتابند، 90.000.000 سال حرکت کنند،

فضایل علی علیه السلام تمام نمی شود!!

حالا با این وضع، چگونه پی به اوصاف او ببریم؟

یک راه بسیار مطمئن، این است که

در کتاب وجود خودمان این فضایل را بیابیم.

اول توحید و قدرت خدا را در وجود خود بجوییم و تثبیت کنیم.

به هر اندازه که اثبات شد،

به همان اندازه فضیلت برای علی بن ابی طالب است.

مقام ابوالفضل، مقام وفا است.

ما همه اطفالیم و عطش داریم.

به نور حضرت زهرا متوسل شوید

تا طلب کنیم و عطش پیدا  شود.

ابوالفضل وفا می کند و  آب را می رساند.

ما در وجودمان می توانیم صفت رحمان را از رحیم تفکیک کنیم.

این تفکیک با کمک عقل انجام می شود.

یعنی همه این ها در عقل وجود دارند.

اما در مرحله عقل، ما نمی توانیم به آن ها اشاره کنیم.

هر وقت بخواهیم یکی را بر می داریم.

آن حقیقتی که به اشاره نمی آید در وجود ما، مرتبه ولایت کلیه است.

یعنی سر وجودی ما، غیر از عقل است.

در این “من"  هر چه بخواهید چیزی به اشاره بیاورید، نمی توانید.

اما وقتی می گویید “رحمت من"، این در مرتبه عقل است.