سر خدا را نمی شه کلاه گذاشت.
خیلی ها فکر می کنند عجب کلاه های گشادی مرتب سر مردم می گذارند و هیچکس هم نمی فهمد!!
وقتی بفمند چه کلاه گشادی سر خودشان رفته است، وا حسرتا!!
اگر خیلی موحد و خدایی بشیم، چه شکلی می شیم؟!
آیا شعف از چهره مان می بارد؟!
آیا قیافه ی غمگین ها را خواهیم داشت؟!!
آیا مثل صاعقه پرتحرک می شیم؟!!
آیا تحمل خیلی ها را نخواهیم داشت؟!
خدایا در وجود من چه چیزهای شگفت انگیزی قرار داده ای!!!!
“من” چقدر جالبم اگر “تو” شوم. آن وقت تقریبا هیچکس درکم نمی کند و همه برایم غریبه اند.
تازه می فهمم با چه جانورانی احساس نزدیکی و دوستی داشته ام!! در عین گرانی، باز هم چقدر ارزان سرمایه هایمان را به باد می دهیم!!
امروز داشتم مفاتیح را ورق می زدم. یک تکه از دعای عرفه از زیر چشمم گذشت: یا الله یا الله از نظرم گذشت که امام چقدر احساس ناراحتی و تنهایی کرده است که دوبار خدا را صدا زده.
نه یا الله کلیشه ای که همیشه می گوییم و گاهی هم ده بار می گوییم. بعد گفتم: آهان پس ده بار گفتنش هم می تونه این معنی را بده که من خیلی مضطرّم و بیچاره ام و از روی ناراحتی ده بار داد می زنم: ای خدا ای خدا ای خدا…….
برای همین است که می گویند اگر ده بار بخوانی اش او می گوید: لبیک؟!!!!!!
شیطان کثیف، سر همه راه های راست و خوبمان می نشیند تا آن را کج کند.
اگر دستم به او برسد، تکه تکه اش می کنم. انتقام همه کارهای زشتش را می گیرم!!!!
این همه برای انجام کارهایمان تلاش می کنیم، آن وقت او خیلی راحت میاد و خرابش می کنه!!
هر چی بیشتر به خدا نزدیک بشیم، بیشتر شبیه او می شیم؟!
خدایا همه بندهای آشکار و نهان دنیایی را از من ببُر!!
“من” دیگه نمی دونم کیم؟ چه بهتر!!
خدایا “هیچکسم” کن!
