تصور کن که دو تا پرتقال هست. یکی سالم و یکی خراب. کدام را برای خوردن انتخاب می کنی؟

اگر خرابه را بخوریم، مریض می شیم. پس سالمه را می خوریم. بین خدا و شیطان هم یکی را

باید انتخاب کنیم. خدا خوب و سالمه،  و شیطان بد و خرابه.  بین این دو تا هم چیزی که کمی

خوب باشه و کمی بد یعنی خدای قاطی شده با شیطان نیست. آدم عاقل کدام را انتخاب می

کند؟ با خوردن پرتقال سالم انرژی می گیریم و سرحال می شویم. با خدا هم انرژی، قوت،

شجاعت، سلامتی و ……. می یابیم. اما با شیطان بودن چی گیرمان میاد؟ اگر با خدا نباشیم، با

هر کی باشیم چه فرقی می کند؟ او حتما شیطان است!!!!

تا خدا خیلی راهه!!!

وقت کم نیاری!!!!

چقدر آرزو دارم که زبان قرآن را خوب بفهمم!!

در سوره بقره بعد از اینکه تغییر قبله از بیت المقدس به مسجدالحرام صورت می گیرد، خدا یکی از دلایل تغییر قبله مسلمان ها را این طور بیان میکند:

وَ مِنْ حَيْث خَرَجْت فَوَلّ‏ِ وَجْهَك شطرَ الْمَسجِدِ الْحَرَامِوَ حَيْث مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكمْ شطرَهُ لِئَلا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلا الَّذِينَ ظلَمُوا مِنهُمْ فَلا تخْشوْهُمْ وَ اخْشوْني وَ لاُتِمَّ نِعْمَتي عَلَيْكمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ‏(150/بقره)

تا نعمتم را بر شما تمام کنم!!

دقت کنید که خدا از فعل ماضی استفاده نکرده است. یعنی نگفته که با این کار، نعمتم را بر شما تمام کردم بلکه از فعل مضارع استفاده کرده است. یعنی این هم یک نعمت من است و نعمت های دیگری هم بعدش خواهید داشت.

اما روز غدیر خم، پس از معرفی امام علی به عنوان جانشین پیامبر(صلی الله علیه وآله)، آیه ای که نازل می شود، با فعل ماضی است و حکایت می کند که “امروز نعمتم را دیگر تمام کردم":

“الیوم اکملت لکم دینکم و اتممتُ علیکم نعمتی“

عجب خدای دقیق و لطیفی!!!

قربونش برم!!

می دانستید که سرچشمه عقاید وهابیون، ابن تیمیه است!!

 این آقا را می برند زندان. ظاهرا در همان جا هم می میرد. چون بهداشت خوبی نبوده است، جنازه اش پر از شپش می شود. لیفی از ماده ی جاذب شپش بر گردنش می اندازند تا شپش ها را از بدنش دور کند. مریدانش به عنوان تبرک آن لیف را نگه می دارند.

تازه آب غسل بدن مرده اش را هم برای تبرک!!! می خورند!! آن وقت به ما می گویند مشرک!!! که سر بر خاک حسین می گذاریم وو بوسه بر ضریح معصومین می زنیم.

خب دیگه هر چی دلشون می خواد  می گن!!!

بزار بگن

ما بیدی نیستیم که از این بادها بلرزیم!!!

…………ُوَ مَا كانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَنَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِيمٌ‏(143)

در این قسمت از آیه 143/بقره، منظور از ایمان، “نماز” است. ایمان، اصل است و نماز، عمود. اینجا، خداوند، اصل را به جای عمود، به کار برده است!!

پس: نماز خیلی مهم است به طوری که انگار، عمود، خود ایمان است!!