بر کسی باید اتکا داشت

که حتی از خود ما به ما آشناتر، نزدیک تر و رحیم تر است.

آخرین کسی که شفاعتش ظهور می کند

و محرومانِ از شفاعت دیگران را شفاعت می کند،

خدای سبحان و رحیم ترین رحیمان است:

«وآخر من یشفع هو ارحم الراحمین»

(علم الیقین مرحوم فیض، ج2، ص1325)

پس اگر انسان، هیچ راه و وسیله ای برای رهایی خویش نیافت،

راه نهایی نجات، پیش روی او گشوده است

که مستقیما به خدا رجوع کند

و مرز توکل در همین جا ترسیم می شود

که انسان به بقین می رسد

و از آن پس به خاطر همراهی با خدا از هیچ چیز هراس نخواهد داشت.

حد توکل(که خود، مرز یقین است)

آن است که وقتی با خدا هستی، از احدی نهراسی.

از کتاب: صورت و سیرت انسان در قرآن، صص149-151

آیت الله جوادی آملی