ما در وجودمان می توانیم صفت رحمان را از رحیم تفکیک کنیم.

این تفکیک با کمک عقل انجام می شود.

یعنی همه این ها در عقل وجود دارند.

اما در مرحله عقل، ما نمی توانیم به آن ها اشاره کنیم.

هر وقت بخواهیم یکی را بر می داریم.

آن حقیقتی که به اشاره نمی آید در وجود ما، مرتبه ولایت کلیه است.

یعنی سر وجودی ما، غیر از عقل است.

در این “من"  هر چه بخواهید چیزی به اشاره بیاورید، نمی توانید.

اما وقتی می گویید “رحمت من"، این در مرتبه عقل است.